KOŁO PSZCZELARSKIE LUBSKO

Matka pszczela żyje 50-60 razy dłużej od pszczół robotnic.

Udział pszczół w zapylaniu roślin owadopylnych wynosi 60-90%. Trzmiele zapylają 10-15% a pozostałą część kwiatów pszczoły samotnice, osy, muchówki i niektóre chrząszcze.

Jedna pszczoła przynosi w wolu miodowym jednorazowo 40-50 mg nektaru (sama waży około 110 mg). Im dalej leci po pożytek, tym mniej przynosi go do ula. Przy odległości 3 km zużyci własne sięga 70% wyjściowej masy ładunku. Oto dlaczego stawia się pasieki możliwie najbliżej roślin pożytkowych.

Spożywając 1 kg miodu pszczoły wydzielają około 1450 g dwutlenku węgla i 500 g wody w postaci pary. Jeśli zatem rodzina pszczela spożyje w ciągu zimy np. 8 kg zapasów, to wiąże się to z koniecznością odprowadzania z ula około 12 kg dwutlenku węgla i około 4 kg wody.

Z ustaleń socjologów wynika, że wśród ludzi żyjących powyżej 100 lat przeważają pszczelarze i członkowie rodzin pszczelarzy.

Systematyczne spożywanie miodu sprzyja nagromadzeniu w tkankach mięśniowych człowieka znacznych ilości glikogenu decydującego o zdolności podjęcia przez niego dłuższego wysiłku.

Trutnie, będące z natury kosmopolitami, nie uznają żadnych związków pokrewieństwa i mogą nie niepokojone swobodnie wchodzić do jakiegokolwiek ula jak do swojego (także w sąsiednich pasiekach).

Od 60% do 85% pyłku zbierają pszczoły w godzinach od 10.oo do 12.oo i od 14.oo do 16.oo. Maksymalne zbiory dzienne 1 rodziny pszczelej wynoszą 400-500 g. Na 2-3 plastrach w rodzinie pszczelej powinno być od 1,5 do 2,5 kg pierzgi.

Pszczoła miodna rozróżnia dokładne stężenie cukru w roztworach. Roztwór zawierający mniej niż 5% cukru nie jest odróżniany od zwykłej wody, a zatem nie stanowi dla pszczół wziątku węglowodanowego. Pszczoły rasy kaukaskiej pobierają nektar o niższej zawartości cukru i przez to lepiej wykorzystują jego zasoby w przyrodzie.

Pszczoła robotnica w czasie jednego lotu odwiedza 100 do 150 kwiatów. W ciągu jednego dnia 30-50 tysięcy kwiatów.

W temperaturze 8-13oC miód krystalizuje szybciej niż w temperaturze 20-25oC. W celu opóźnienia krystalizacji miód poddaje się filtracji (piasek, zmielony granit, bibuła), a następnie szczepi się drobnokrystalicznym miodem. W plastrach ciemnych miód krystalizuje się kilkakrotnie szybciej niż w jasnych.

Dowodem na to, że już jednodniowe larwy pszczele i mateczne karmione są różnym mleczkiem jest fakt, iż z jednodniowej larwy przeniesionej z matecznika do komórki pszczelej nie udaje się wychować pszczoły robotnicy.

Świeży nektar zawiera od 24 do 97% wody, zaś nektar pobrany z wola miodowego powracających do ula zbieraczek 60-80% wody. W ciągu 3-4 dni po złożeniu nektaru w komórkach plastra, pszczoły obniżają ilość zawartej w nim wody do 18%.

Dobre zapylenie 1 ha różnych upraw wymaga określonej liczby rodzin pszczelich: koniczyna czerwona - 3-5, słonecznik - 1-2, koniczyna biała, rzepak, gorczyca, gryka - 2-3, wiśnie, czereśnie i śliwy - 3-4.

Do obliczenia młodych pszczół, jakie wygryzą się z zaczerwionego plastra, przyjmuje się, że na powierzchni 1 dm2 plastra znajduje się jednostronnie 400 komórek pszczelich lub 260 trutowych.

Od chwili złożenia jaja do zasklepienia komórki każda larwa odwiedzana jest przez pszczoły karmicielki około 10 000 razy.

Czyszczeniem komórek plastrów w gnieździe pszczoły miodnej zajmują się młode robotnice od chwili wygryzienia przez około 3 dni.

Karmieniem larw pszczelich zajmują się w ulu młode robotnice w wieku 4-13 dni. Przez pierwsze 3 dni produkują one mleczko, którym karmione są larwy młodsze. W następnych dniach zajmują się karmieniem larw starszych, odżywianych mieszaniną pierzgi i rozrzedzonego miodu.

Funkcję pszczół strażniczek pełnią pszczoły robotnice z grupy pszczół lotnych w wieku 10-16 dni, tj. przed przystąpieniem do pracy przy zbiorze nektaru i pyłku. Pszczoły strażniczki wpuszczają do ula bez przeszkód wszystkie zbieraczki wracające z pożytkiem (nawet jeśli pochodzą z obcych rodzin).

Loty godowe podejmowane są przez młode matki pszczele w wyniku popędu płciowego, pojawiającego się u nich około piątego dnia życia. Popęd płciowy u matki wygasa po jej unasiennieniu, a gdy nie zostaje unasienniona - około 30 dnia życia.

Współcześnie na kuli ziemskiej istnieje 25-30 tys. Bardzo zróżnicowanych gatunków pszczół. Ich wspólną cechą jest m.in. odżywianie się pyłkiem i nektarem kwiatowym.

Aby zebrać nektar potrzebny do wyprodukowania 1 kg miodu, pszczoły muszą odwiedzić 19 milionów kwiatów i przelecieć 300 tys. km, tj. 3 odległości od Ziemi do Księżyca. Jedna robotnica oblatuje w ciągu dnia około 7 tys. kwiatów.

Pszczoły wydzielające 1 kg wosku spożywają 3,5-4 kg miodu. Zabiegi pszczelarza uniemożliwiające pszczołom budowę nowych plastrów wcale nie ograniczają ilości spożywanego przez nie miodu, zaś wydzielany wosk jest bezpowrotnie tracony.

Prędkość lotu pszczoły robotnicy dostosowana jest do potrzeb. Bez obciążenia wziątkiem pszczoła leci z prędkością do 65 km/godz., zaś niosąc ładunek pyłku i nektaru tylko z prędkością 20-30 km/godz.

W rodzinach przygotowujących się do rójki, już na kilka dni przed wyjściem roju, pojawiają się "kwatermistrze" - robotnice poszukujące nowego "mieszkania" dla przyszłej rodziny.

W poszukiwaniu pożytku pszczoła penetruje obszar w promieniu 3-4 km wokół ula. Jednak efektywny zbiór nektaru i pyłku odbywa się w odległości do 2 km od pasieki.